गाउँमा महिला, बालबालिका र वृद्धवृद्धा मात्रै देखिन्छन् । किशोरको संख्या औँलामा गन्न सकिनेछ । सदरमुकाम वीरगन्जबाट करिब ३० किलोमिटर पश्चिममा रहेको यो गाउँ युवाविहीन छ ।  

गाविसका ५ सयभन्दा बढी युवा खाडी र भारतमा रोजगारका लागि गएको स्थानीय उमेश पटेलले बताए । युवा जनशक्ति यसरी कामका लागि बिदेसिँदा कतिपय घर पुरुषविहीन नै भएका छन् । यसले गर्दा महिलालाई खेतीपाती गर्न समस्या हुने गरेको छ । गाउँमा सामाजिक तथा विकास निर्माणका काम मात्र नभइ खेतीपातीको समयमा समेत कृषि मजदुरको चरम अभाव हुने गरेको पटेल बताउँछन् । वैवाहिक समारोहहरूमा जन्ति र गाउँमा कसैको मृत्यु हुँदा मलामीको समेत अभाव महसुस हुने गरेको उनले बताए । 

यहाँका युवामध्ये अधिकांश रहरले नभई बाध्यताले बिदेसिएको बताउँछन् अर्का स्थानीय अबुलेस अन्सारी । 'औद्योगिक जिल्ला भएपछि यहाँका युवाले आफ्नै जिल्लाका उद्योगमा काम पाएनन्,, सबै उद्योगमा भारतीय मजदुरलाई प्राथमिकता दिइएको छ, उद्योगीले पनि नेताको सिफारिस लिएर जानेलाई मात्र चिन्छन्,' उनले भने, 'गरिब निमुखा र पैरवी गरिदिने कोही नभएकाहरू काम नै नपाएपछि बाध्य भएर बिदेसिएका हुन् ।'